Songül Hanım Doğu Akdeniz Üniversitesi’nden Radyoloji Teknikeri olarak mezun olmuştu. Eşi Ceyhun Bey ise Anadolu Üniversitesi’nden diplomalı bir lezzet ustasıydı. Almanya’ya gelişleri iki yıl öncesine dayanıyordu. Önce Wiesloch’daki dairelerinde bir süre kaldıktan sonra Waldorf’a taşınmışlardı. Burayı çok seviyorlardı. Songül Hanım’ın denklik süreci devam ediyor, Ceyhun Bey ise eşini yalnız bırakmamak için yakındaki büyük şehirlerde olan cazip iş olanakları yerine bulundukları kasabada yarı zamanlı çalışıyordu. Almanya süreci kolay değildi. İki yıl geçmesine rağmen henüz önlerinde daha atlatacakları ve onları daha iyi zamanlara götürecek bir süreç vardı. Bu şirin küçük kasabadaki en önemli eksiklerinden biri, bir çoğunda olduğu gibi yakın dostluklar kurmaktı.
Songül Hanım’ın meslektaşı Emre Bey ise Girne Amerikan Üniversitesi’ni bitirmişti. Eşi Bahar Hanım ise Bandırma Onyedi Eylül Üniversitesinden Sağlık Kurumları işletmecisi olarak mezun olmuştu. Uzunca bir bekleyişten sonra kader onları Songül Hanım ve Ceyhun Bey’e komşu kasaba olan Oftersheim’a getirmişti. Bahar Hanım, vizeleri çıktığında başarı ile yürüttüğü Aydın’daki işini hemen bırakamamış, ancak eşi ile birlikte taşınabilmek için bir süre uzaktan çalışma çözümünü bulmuştu.
Stuttgart havaalanında, ilk kez geldikleri Almanya’da uzunca bir süre kalacakları için Emre ve Bahar çiftinin çokça bavulları vardı. Neyse ki transfer aracına hepsi güzelce sığdı. Yolda telefonda annelerinin gözyaşlarını duymak onların bu heyecanına buruk bir hüzün getirmişti. Ne de olsa son bir kaç hafta vize beklerken kendi evlerini kapamışlar ve ailelerinin yanında kalmışlardı. Ayrılık hüznü kaçınılmazdı. Şimdi aile evi onların yokluğuna alışmak zorundaydı.
Her şey organize edilmiş olduğundan, önceden kiralanmış olan dairelerine rahatça vardılar. Posta kutusunda önceki kiracıya ait birikmiş bir çok reklam postası yere sarkıyordu. Bir aydır kira ödemekte oldukları, sadece videolarından tanıdıkları iki odalı ve mutfaklı dairelerine girdiklerinde heyecanları artmıştı. Sevinçle balkona çıkıp etrafı incelediler. O an hiç beklemedikleri bir şey oldu. Bir ses onlara “bavullarınıza yardım edeyim mi?” diye sorduğunda, karşılarında 7 Ay kadar önce Bonn’a çalışmak için gelmiş olan Türkiye’deki en yakın iş arkadaşı Ali Bey’i gördüler.
Ali Bey, Hacettepe Üniversitesi’ni bitirmiş ve uzun yıllardır deneyimli bir meslektaşları idi. Bahar Hanım ile birlikte de çalışmışlardı. Bu yılın başında 16 yaşındaki oğlu Çınar ile birlikte Bonn’a gelmişti. Eski iş arkadaşı ve eşinin geleceğini duyduğunda, sürpriz bir karşılama yapmayı arzu etmiş ve sabah erkenden trene atlayıp 4,5 saatlik yolu katetmişti. Emre Bey ise eski iş arkadaşı ile aynı şehirde olamayacaklarına üzülmüştü ancak onun karşılamaya geleceğini hiç beklemiyordu. Sevinçle kucaklaştılar. Ali Bey, önceden Almanya’ya gelmenin verdiği deneyim ile onlara çeşitli ipuçları ve öneriler veriyordu.
Emre Bey ve Bahar Hanım’ın dairelerinde henüz eşyalar tamam değildi. Siparişler gelene dek, geçici olarak ayarlanmış olan şişme yatakta idare edeceklerdi. O yüzden Ali Bey’e onu gece ağırlamayı teklif edemediklerine üzüldüler.
O akşam Ali Bey ile yemekte biraz zaman geçirebileceklerdi. Cumartesi akşamıydı. Ertesi gün kapalı olacağından, Edeka’daki market alışverişinde acil ihtiyaçlarını temin ettiler. Oftersheim’da sokakta fazla kimse kalmamıştı. Evin yakınlarında sadece bir pizza ve bir döner restoranı vardı. İçgüdüsel olarak gittikleri küçük ve şirin döner restoranı Chefs Grill’in sahibi Sivaslı genç Furkan, bir taraftan hamur açıyor, bir taraftan kasabaya yeni gelen kendi milletinden bu grubu tanımaya çalışıyordu. Ona yardım eden eşi de sağlık sektöründe çalışıyordu. Furkan’ın annesi de bir ara gelip grubu nazikçe karşıladı. Karşılama o kadar güzeldi ki, nefis dönerlerin yanında ayrıca ikram olarak gelen lahmacun ve hatta karpuz bitmeyince, paket yapılmış ve yanlarına verilmişti. Yeni gelen çiftin Almanya’daki bu ilk akşam yemeği hemen anılara kazındı.
Ali Bey vedalaşıp gece Bonn’a dönerken, Emre Bey ve Bahar Hanım’ı ertesi gün başka bir buluşma bekliyordu.
Baden Württemberg’te ikinci yılını dolduran Songül Hanım ve Ceyhun Bey, komşu kasabaya yeni gelen çifti haber almış ve grup üzerinden bağlantıya geçmişlerdi. Ertesi sabah hemen otobüse binip, yarım saatlik uzaklıktaki Emre Bey ve Bahar Hanım ile buluştular. Birlikte bir kafede güzel bir Pazar geçirdiler. Uzun zamandır belki ilk kez kendilerine yakın gördükleri bir çift ile tanışıp yeni bir dostluk kurma fırsatı buldular. Konuşacak, anlatacak çok şey vardı. Onların deneyimi yeni gelenler için çok değerliydi çünkü…
Çektikleri toplu fotoğrafı whatsapp grubundaki diğer arkadaşları ile paylaştılar. Süreçleri devam eden ve gelmeyi bekleyen diğer adaylara bol şans ve sabır dilediler. Beklemekte olanlar da onların bu neşesine katılıp motivasyon tazelediler.
Emre Bey ve Bahar Hanım’a yeni yaşamlarında güzel dostluklarla birleşen mutlu günler diliyoruz.
