13 yıllık Nazilli Devlet Hastanesi kariyerinden sonra 15 yaşındaki oğlu ile birlikte Aydın’a yerleşmişti. Beş yıldır özel bir hastanede çalışıyordu. Almanca’yı B1 seviyesinde öğrenmişti. Tam denklik belgesine sahip olduğu halde, Almanya’da iyi bir işe yerleşme konusundaki çabaları umduğu sonucu getirmiyordu. Dahası, 16 yaşına basmak üzere olan oğlunun da onunla birlikte Almanya’ya gelebilmesi konusunda bir garanti verilemiyordu.
Almanya Kariyer programına katılmış bir meslektaşının önerisi üzerine bu fırsatı değerlendirmeye karar verdi. Endişesi büyüktü. Oğlu 16 yaşını doldurmadan gerekli işlemler tamamlanabilecek miydi? Almanya’ya birlikte gelebilecekler miydi?
Endişeleri boşa çıkmıştı. İşlemlerini üstlenen şirket, gereken herşeyi hızlıca tamamladı. Çalışacağı işyeri ayarlandı. Henüz iki ay geçmeden ön onayı çıkmış ve vize randevusu alınmıştı. Doğal olarak, bu süreçte ufak tefek sorunların çıkabileceğini göze almıştı. Konsolosluğun vize öncesi çeşitli taleplerinin karşılanması ve oğlunun velayet davasının hızlıca sonuçlandırılması sonrasında vize alındığında sadece 2 ay daha geçmişti ve 2025 yılının ilk günlerinde Almanya’ya ayak basmışlardı. Çok arzu etmiş oldukları halde, noel dönemine yetişememişler ve davet edildikleri işyerinin yılbaşı kutlama yemeğine katılamamışlardı, ama bunları deneyimlemek için daha çok fırsatları olacaktı.
Egenin ılık havasından kopup geldikleri bu soğuk ülkedeki ilk günlerini, kaldıkları geçici konaklama yerinde geçirdiler. Burası kentin merkezinde, mini buzdolaplı iki kişilik odalardan, kahve ve içecek otomatlı genel kullanıma açık bir mutfaktan ve hatta mini bir fitness bölümünden oluşan bir pansiyondu. Ortak mutfakta yemek konusunu halletmek pek elverişli olmuyordu.
Şirketin kiralık daire arayışları bir kaç olumsuz seçenekten sonra yüzlerini güldürmüştü. 2 hafta sonra komple eşyalı bir daireye yerleştiler. Konut krizinin bu denli sorun haline geldiği Almanya’da nehre yakın olan ve çok beğendikleri bu dairenin bulunmasından memnun olsalar da, kira bedellerinin yüksekliğinden dolayı, Urkunde’yi alıp maaş artışı olana dek biraz sabır göstermek zorundaydılar. Danışmanları daha uygun kira bedelli bir konut bulmak için bugüne dek onlar adına 50’den fazla başvuru daha yaptı ve yapmaya devam ediyor.
Baba ve oğul, Türkiye’deki yaşamlarını geride bırakıp Almanya’ya taşınma sürecinin çok da kolay olmayacağını biliyorlardı. Yine de zorlukların gayret göstererek aşılabileceğine dair büyük bir umutları vardı. Şimdi bu umutları hayat buluyor. Yeni bir yaşam, yeni bir uyum süreci, yeni dostlar ve taze bir mücadele dönemi…
Oğul, bu yeni hayattan şimdilik çok memnun. Haftaya okula hazırlık dönemine başlayacağı günü heyecan ile bekliyor. Yeni arkadaşları ve öğretmenleri olacak. Yaşamının bu yeni dönemini Türkiye’deki annesine sevinçle anlatacak. Belki kendi ülkesinde bulamayacağı olanakları burada elde edebilecek. Belki gelecekte ülkesine dönüp bilgi ve becerisini oraya aktaracak. Ailesi ve üllkesi onunla gurur duyacak.
Baba ise sağlık sektöründeki uzun yıllara yayılan deneyim ve becerisini artık Almanya’da yaşayanların tedavisinde kullanacak. Türk insanının iyi ve güzel özelliklerini almanlara gösterecek. Hem doğduğu ülke, hem de artık yaşadığı ülke onunla gurur duyacak.
Ali Bey ve oğlu Çınar’a GetACare ailesi olarak teşekkür eder, Almanya’daki yaşamlarında mutluluk ve başarı dileriz.
Yazan: Volkan Gücer, GetACare Kariyer Koçu (Yazıdaki görsellerde canlandırma amaçlı stok fotoğraflar ve yapay zeka kullanılmıştır)
