2024 kışının ilk karı erken düşmüştü, henüz kasım ayı olmasına rağmen aniden soğuk bastırmış ve yüksek yerlerde hafifçe tutmuştu. Uzunca bir bekleyişin ardından tüm bürokratik işlemleri tamamlanmıştı. Artık Almanya yolculuğuna hazırdı. Ertesi günkü uçuşu için yaşadığı Kuzey Kıbrıs’taki evlerinden İstanbul’daki akrabalarına gelmişti. Bavulunu özenle hazırladı ve tarttı. Tanıdıkları için koyduğu hatıra hediyeler ile bagaj limitini neredeyse aşacaktı. Yanında götürmeyi istediği daha bir çok şey olduğu halde zor bir eleme yapmak zorunda kalmıştı. Sonunda artık Almanya’ya gidebildiği için o kadar sevinçliydi ki hiç bir şey keyfini kaçıramayacaktı. Hatta Köln havaalanına indiğinde bavulunun sapını kırılmış halde bulması bile…
Almanya serüvenine ilk başladığında işler tam istediği gibi gitmemiş ama bir Almanya kariyer programına kayıt olduktan sonra her şey yoluna girmeye başlamıştı. Altı ay içinde bir yıllık vize basılmış pasaportu elindeydi. Altı ay dile kolaydı ama o kararlı ve sabırlıydı.
İşe başlama tarihine daha 10 gün vardı. Geçici olarak kalacağı bağımsız bir oda ayarlanmıştı. Fotoğraflardan gördüğü kadarı ile de gayet rahat görünüyordu. İşyerine toplu taşıma ile 17 dakika kadar uzaklıktaydı. Toplu taşıma kartı da işyeri tarafından verilecekti.
Bundan iki yıl kadar önce Almanya’ya hemşire olarak gelmiş olan çocukluk arkadaşı onun gelişini iple çekiyordu. Israrla onun erkenden gelmesini, onda bir kaç gün kalmasını ve birlikte zaman geçirmelerini istiyordu. Bu onun da çok istediği bir şeydi.
Köln’de kar durmuştu ama kışın ilk soğukları insanı üşütüyordu. Uçak rötarsız, tam zamanında indi. Yanında oturan yol boyunca sohbet ettiği Alman çifte veda edip, yer hizmetlerinin nazik çabalarından nasibini alamadan sapı kırılmış şekilde banta gelen bavulunu aldıktan sonra çıkışa ilerledi. Nedense söylendiğinin aksine hava ona pek soğuk gibi gelmemişti.
Alman çift uçuş boyunca sohbet ederlerken kendisinin çok güzel Almanca konuştuğuna dair övgüler dizmişti. B2 seviyesinde Almanca dil sertifika sahibiydi, ama açıkçası kırık bavul için şikayet başvurusu yapmayı göze alamamıştı. Daha doğrusu, karşılayanları bekletmeyi pek istememişti. Bavul pek umurunda değildi. Artık Almanya’daydı.
Havaalanından çocukluk arkadaşının kaldığı yere kadar olan yolculukta, ilk kez geldiği Almanya’dan ilk izlenimlerini telefonuna kaydetmeyi ihmal etmiyordu. Kuzey Kıbrıs’taki ailesine bu görüntüler eşliğinde ne çok şey anlatacaktı…
Kendi ülkesinde kışlar bile sıcak geçtiği için soğuk kavramı onun için yeni bir şeydi, ama soğuktan şikayetçi değildi, hatta seviyordu. Yolda ilerlerken kenarda dizi dizi evlerin damlarındaki karlar onun için bir masal ortamı gibiydi. Almanya onun gelişini sanki böyle selamlıyordu. Yaşamında adeta beyaz bir sayfa açılıyordu. O da bu sayfaları güzel yaşanmışlıklarla doldurmaya hevesliydi.
Yol, göz açıp kapayıncaya kadar geçti. Araç bir hastanenin lojmanlarının önünde durdu. Çocukluk arkadaşı ile yıllar sonra karşılaştığında uzun süre hasretle kucaklaştılar. Bir hafta sonra çalışacağı şehre olan yolculuğuna kadar onunla güzel bir tatil yapacaktı. Hem de tam cıvıl cıvıl noel pazarlarının kurulduğu bir zamanda…
Radyoloji teknikeri N. Zengin’e Almanya yaşamında ve kariyerinde mutluluk ve başarı dileğiyle…
